«وَ لَوْ لا أَنْ یَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ یَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَیْها یَظْهَرُونَ»؛ زخرف (43)، آیه 33.؛ «و اگر نه آن بود كه (-(همه )-)مردم (-(در انكار خدا)-)، امتى واحد گردند، قطعاً براى خانه هاى آنان كه به (-(خداى )-) رحمان كفر مى ورزیدند، سقف ها و نردبان هایى از نقره كه بر آنها بالا روند، قرار مى دادیم». این آیه در صدد بیان آن است كه مال و ثروت و مقامات مادى، ارزش ذاتى و پایدار ندارند و اگر مردم كم ظرفیت و دنیاطلب، به سوى بى ایمانى و كفر متمایل نمى شدند، خداوند این سرمایه ها را تنها نصیب این گروه مى كرد؛ تا همگان بدانند كه مقیاس ارزش و شخصیت انسان، این امور نمى باشند. در قرآن مجید مى خوانیم: «وَ لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجًا مِنْهُمْ زَهْرَه الْحَیاةِ الدُّنْیا لِنَفْتِنَهُمْ فیهِ»؛ طه (20)، آیه 131.؛ «هرگز چشم خود را به نعمت هاى مادى كه به گروه هایى از آنها دادیم، میفكن كه اینها شكوفه هاى زودگذر زندگى دنیاست و براى آن است كه آنان را با آن بیازماییم و روزى پروردگارت، بهتر و پایدارتر است». بدیهى است كه بسیارى از كفار و مخالفان، زندگى مرفه و پر زرق و برقى دارند. قرآن كریم پیامبر و مسلمان ها را دل دارى مى دهد و امر به شكیبایى و صبر مى كند و مى گوید: این ظواهر فریبنده، مانند شكوفه هایى هستند كه زود مى شكفند و پژمرده مى گردند و بر روى زمین مى ریزند و چند صباحى بیشتر پایدار نمى مانند. در واقع، آیات قرآن، در مقام بیان بى ارزشى متاع دنیا نسبت به آخرت است و بیان این كه آن چه خداوند به پیامبر و مسلمان ها داده، بهتر و پایدارتر است كه عبارتند از: ایمان، اسلام، قرآن و آیات الهى و روزى هاى حلال و پاكیزه و نعمت هاى جاودان آخرت. نكته دیگر آن است كه كفار در این جا از زندگى ظاهرى بهره مند مى شوند و در آخرت، عاقبت بدى در انتظارشان است؛ ولى مؤمنین در این جا گرچه به ظاهر، بهره مند نیستند، ولى در همین دنیا آزمایش شده، خالص مى شوند و عاقبت نیكى در انتظار آنهاست. نكته بعدى آن است كه هدف قرآن در این آیات، این است كه معیار شخصیت انسان ها، ثروت و زینت نیست؛ گرچه این امكانات مادى، بد نیستند؛ امّا مهم این است كه به آنها به صورت یك ابزار نگاه شود؛ نه یك هدف متعالى و نهایى. بنابراین، نه بهره مند بودن گروهى از كفار و ظالمان از این مواهب مادى، دلیل بر شخصیت آنهاست و نه محروم بودن مؤمنان از آنها، دلیل بدى مؤمنان است؛ بلكه استفاده از این امور، در حد معقول و به صورت یك ابزار، ضررى به ایمان و تقواى انسان مى زند، این، همان تفكر صحیح اسلامى و قرآنى است و در نتیجه، آسایش و آرامش واقعى، تنها در سایه ایمان است. البته فقر و غنا هم در میان مؤمنین و هم در میان كفار وجود دارد و بهره مندى از ثروت ها و لذت هاى دنیوى، اختصاصى به كفار ندارد؛ گرچه افراد ثروتمند، فعلاً در میان كفار بیشتر مى باشند؛ چون تمام هدف و تلاش آنها در راستاى جمع آورى ثروت و برخوردارى از لذایذ دنیوى است؛ ولى رنج و شادى دو قسم است؛ رنج و شادى روحى و جسمى كه اولى بسیار مهم تر است. گاهى انسان رنج جسمى دارد؛ ولى رنج روحى ندارد و تحمل آن برایش راحت است؛ ولى رنج روحى، تحملش دشوارتر است و رنج كفار، اغلب از نوع روحى است؛ چون عامل اساسى در رنج روحى، دورى و بُعد از خداست و آنان از خدا دورند و عامل امنیت روحى، قرب به خداست و این عامل، در اختیار مؤمنین است. یونس (10)، آیه 62، 63و 65 ؛ بقره (2)، آیه 112 ؛ زمر (39)، آیه 61. حال با توجه به مقدمه مذكور، علت پول دار بودن كفار و گنه كاران را مى توان در علت هاى ذیل جست و جو كرد: 1. بسیارى از امورى كه در نظر مردم، موجب راحتى هستند و ثروت و امكانات محسوب مى شوند، همان ها مجراى عذاب آخرت مى باشند؛ چنان كه آیه شریفه در مورد منافقان مى فرماید: «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اَللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِى اَلْحَیاةِ اَلدُّنْیا»؛ توبه (9)، آیه 54.. در مورد كفار نیز آمده است كه جهنم، همین الان بر آنان احاطه دارد و آنان در یك شرایط روحى جهنمى به سر مى برند؛ «وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْكافِرِینَ»؛ عنكبوت (29)، آیه 54.؛ «و حال آن كه جهنم، قطعاً بر كافران احاطه دارد»؛ حتى اگر از زندگى لذتى ببرند. حداكثر بهره مندى آنها از لذایذ، در همین دنیاست و وقتى این لذت ها را با لذایذ بهشتیان مقایسه كنیم، مى بینیم كه بسیار ناچیزند. حدید (57)، آیه 20 ؛ انعام (6)، آیه 32 ؛ عنكبوت (29)، آیه 64 ؛ لقمان (31)، آیه 24. 2. بسیارى از مشكلات، داراى اثر تربیتى و سازنده اى هستند و رفاه و تنعم بیش از حد، سستى و غفلت آور است؛ «كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى »؛ علق (96)، آیه 6 و 7.؛ «و خداوند از آن جا كه آنها را به حال خود واگذار كرده، اسباب بیدارى و تنبهشان را فراهم نمى سازد». 3. برخى از تنگ دستى ها و مصایب، كفاره گناهانند كافى، ج 2، ص 446، ح 9 و10 ؛ بحارالانوار، ج 6، ص 160، ح 26. كه از باب لطف خداوند، در دنیا بر مؤمنان وارد مى شوند و كفار و گناه كاران از آن مصایب محرومند. 4. گاهى اوقات اینها براى مؤمن، امتحان الهى هستند؛ تا معلوم شود كه آیا همانند دوران فراوانى نعمت، باز هم ایمان خود را حفظ مى كند یا نه و در مقابل، براى كافران استدراج است؛ «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ»؛ اعراف (7)، آیه 182 ؛ قلم (68)، آیه 44.؛ «به تدریج، از جایى كه نمى دانند، گریبانشان را خواهیم گرفت»؛ یعنى از باب مكر الهى به آنها نعمت مى دهد؛ ولى به یك باره آنان را گرفتار كرده، دچار عذاب و جهنمشان مى سازد. 5. از آن جا كه كافران بیشتر فعالیت خود را متوجه دنیا مى كنند، طبیعى است كه برداشت و بهره بیشترى داشته باشند؛ در حالى كه مؤمنان به دلیل عبادت ها و مسئولیت هاى دینى، مانند جهاد و رعایت تقوا و معنویت گرایى، وقت كمترى براى دنیا مى گذارند. 6. از سوى دیگر، مؤمنان به جهت رعایت احكام الهى، دست یابى به مال را از هر طریقى، جایز نمى دانند؛ اما كافران، محدودیت شرعى ندارند و طبیعى است كه كافران از دارایى بیشترى برخوردار باشند. در قرآن آمده است: «مَنْ كانَ یُریدُ الْعاجِلَه عَجَّلْنا لَهُ فیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُریدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاها مَذْمُومًا مَدْحُورًا. وَ مَنْ أَرادَ اْلآخِرَ وَ سَعى لَها سَعْیَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ كانَ سَعْیُهُمْ مَشْكُورًا»؛ اسراء (17)، آیه 18 و 19.؛ «هر كس خواهان (-(دنیاى )-) زودگذر است، به زودى هر كه را خواهیم، (-(نصیبى )-) از آن مى دهیم؛ آن گاه جهنم را كه در آن خوار و رانده، داخل خواهد شد، براى او مقرر مى داریم و هر كس خواهان آخرت است و نهایت كوشش را براى آن بكند و مؤمن باشد، آنانند كه تلاش آنها مورد حق شناسى واقع خواهد شد». از این آیه شریفه به خوبى استفاده مى شود كه هر كس در این دنیا فعالیتى داشته باشد، بهره و برداشت خود را خواهد داشت و طبیعى است اگر كسى بیشتر فعالیت كند، برداشت بیشترى خواهد داشت. 7. از آن جا كه خداوند، هیچ تلاشى را بدون پاسخ نخواهد گذاشت، كافران را كه از پاداش بهشتى بهره اى ندارند، از زیورآلات دنیا به طور كامل بهره مند مى سازد. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، كد: 24/500037) ۰

گرفتاری مؤمنان و آسایش کافران

«وَ لَوْ لا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّهً واحِدَهً لَجَعَلْنا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّهٍ وَ مَعارِجَ عَلَیْها یَظْهَرُونَ»؛ زخرف (۴۳)، آیه ۳۳.؛ «و اگر نه آن بود که (-(همه )-)مردم (-(در انکار...

سوره‌ای کوتاه با خواص بی شمار ۰

سوره‌ای کوتاه با خواص بی شمار

سوره اخلاص یا توحید؛ سوره‌ای است که روزی چند بار در نماز خوانده می‌شود، اما غافل از اینکه این سوره نورانی و کوچک خواص و ویژگی‌های خارق العاده‌ای دارد که بعضا افراد از آن...

رفع شبهه از آیه 67 سوره انفال ۰

رفع شبهه از آیه ۶۷ سوره انفال

برخی از از شبهه افکنان در فضای مجازی این چنین ادعا می کنند که «پیامبران در صورتی می توانند اسیر و برده داشته باشند که زیاد آدم کشته باشند!!!(سوره انفال/آیه ۶۷) آیا این حرف...

تجلی قرآن در گفتار معصومین(نماز) ۰

تجلی قرآن در گفتار معصومین(نماز)

سیره معصومین و گفتار آن بزرگواران همگی ملهم از قرآن کریم است و ایشان بارها بدان اشاره کرده اند. آنهایی که با قرآن آشنایی دارند به خوبی می توانند رابطه گفتار و رفتارآنان را...

فارسی سازی پوسته توسط: همیار وردپرس