خوش رویى از دیدگاه معصومین
خوش رویى از دیدگاه معصومین
از خصلتهاى بسیار زیبا که غم و اندوه را از دل دیگران مى زداید نشان دادن خوش رویى است، کارى که براى انسان هیچ هزینهاى ندارد.
چقدر شایسته است انسان هنگامى که مى خواهد با زن و فرزند، پدر و مادر، اقوام و خویشان و همه ى مردم برخورد کند همه ى غم و اندوهش را در پس پرده ى باطن پنهان نماید و همه ى نشاط و سرسبزى و خرمى اش را در چهره ظاهر کند و با خوش رویى کامل با همگان دیدار کند.
امیرالمؤمنین علیه السلام وقتى خصلتهاى مؤمن را مى شمارد مى فرماید:
المُؤمِنُ بِشرُهُ فِى وَجهِهِ وَحُزنُهُ فِى قَلْبِهِ
مؤمن شادى و خرمى اش در چهره اش نمایان و غم و اندوهش در دلش پنهان است.
————————————
و نیز آن حضرت در روایاتى مى فرمایند:
البَشاشَهُ إحسان
خوشرویى احسان و نیکى نسبت به مردم است.
————————————
البَشاشهُ حِبالَهُ المَودّه
خوشرویى ریسمان محبت و عشق است.
————————————
البِشرُ یُطفِئُ نارَ المُعانَده
خوشرویى آتش دشمنى و کینهورزى را خاموش مى کند.
————————————
البِشرُ شِیمَهُ الحُرّ
خوشرویى خصلت آزاده است.
————————————
بِشرُکَ یَدلُّ عَلى کَرَمِ نَفسِک وَتَواضُعِک یُنبِئُ عَن شریفِ خَلقِک
خوشروییت دلیل بر بزرگوارى نفست و فروتنى ات خبردهنده ى از اخلاق بلند مرتبه ات مى باشد.
————————————
طلاقَهُ الوَجهِ بِالبِشرِ وَالعَطیّهُ وَفِعلُ البِرّ وَبذلُ التَحیّهِ داعٍ إلى محبّهَ البَریّه
گشاده روییت با خوشرویى و دست دهنده ات و کار نیکت و سلام کردنت کشاننده ى تو به سوى محبوبیت نزد همه ى مردم است.