لیست گناهان کبیره اهل سنت

گناهان کبیره یا گناهان مرگبار در اسلام، سنتی‌ترین شمارش‌هایی هستند که برخی از گناهان را که در دین اسلام بزرگترین گناهان و مورد نفرت خداوند قرار دارند، شامل می‌شوند. این شمارش به تعداد متفاوتی در منابع مختلف وجود دارد، اما برخی از گناهان کبیره رایج عبارتند از:

۱. شرک: این گناه به معنای پرستش هر چیزی جز خداوند است. در اسلام، توحید و پرستش خداوند به تنهایی مورد تأکید قرار می‌گیرد و هرگونه پرستش و تعظیم دیگران یا اشیاء محسوب می‌شود.

۲. قتل: قتل غیرعادلانه و بی‌دلیل یکی از گناهان کبیره است. زندگی انسان به حقوق و عزت شخصی مرتبط است و قتل نقض این حقوق است.

۳. زنا: هرگونه رابطه جنسی خارج از ازدواج در اسلام حرام است و به عنوان یکی از گناهان کبیره محسوب می‌شود.

۴. سرقت: سرقت از دیگران و دزدی از مال و ممتلکات دیگران نیز یکی از گناهان کبیره است. اسلام به تأکید بر حقوق مالکیت و عدالت اقتصادی می‌پردازد.

۵. دروغ: دروغگویی و تقلب نیز به عنوان گناهان کبیره در نظر گرفته می‌شوند. صداقت و راستگویی از ارزش‌های مهم در اسلام است.

۶. ظلم: ظلم به دیگران و ستم روابط اجتماعی را نابود می‌کند و به عنوان گناهی بزرگ شناخته می‌شود.

۷. بدعت: بدعت به هرگونه ابداع و اضافه کردن به دین اسلام بدون اساس در قرآن و سنت پیامبر محمد (ص) گفته می‌شود. بدعت به عنوان یکی از گناهان کبیره در نظر گرفته می‌شود.

این فهرست فقط چند نمونه از گناهان کبیره است و لیست کامل آنها بسیار طولانی است. همچنین، در اسلام، توبه و پشیمانی از گناهان می‌تواند راه حلی برای تکرار این گناهان باشد و خداوند به توبه کردن و آمرزش گناهان تشویق می‌کند.

اهل سنت چه کسانی هستند

اهل سنت یا سنی‌ها، یکی از دو فرقه اصلی در اسلام هستند که بر اساس سنت و عمل رسول اکرم، محمد صلی الله علیه و سلم، عمل می‌کنند. آنها به قرآن و سنت پیامبر اعتقاد دارند و این دو منبع را به عنوان مرجع اصلی برای درک و عمل به دین اسلام می‌پذیرند.

اهل سنت باور دارند که باید در تمام جوانب زندگی خود، از جمله عبادات، رفتارها و روابط اجتماعی، بر اساس سنت پیامبر عمل کنند. آنها معتقدند که سنت پیامبر نقش مهمی در تفسیر قرآن و تعیین شرایط و ضوابط دینی دارد.

اهل سنت به تفسیر قرآن با توجه به تفاسیر مورد قبول و معتبر علمای دینی می‌پردازند و از روش‌های تفسیر غیرمعتبر، مانند تفسیر شخصی و بدون اساس، پرهیز می‌کنند. اهل سنت همچنین به میراث فکری علمای دینی بزرگی مانند امام ابوحنیفه، امام شافعی، امام مالک و امام احمد بن حنبل اعتقاد دارند و از روش‌های قضاوت درباره مسائل دینی استفاده می‌کنند که توسط این علمای بزرگ توسعه یافته است.

به طور کلی، اهل سنت به عنوان یکی از گروه‌های اصلی در اسلام شناخته می‌شوند و بیشتر جمعیت مسلمان جهان را تشکیل می‌دهند. آنها در سراسر جهان حضور دارند و در تمام جوانب زندگی خود، از جمله عبادات، رفتارها و روابط اجتماعی، بر اساس سنت پیامبر عمل می‌کنند.

گناهان کبیره اهل سنت (برگرفته از وب سایت اختصاصی اهل سنت)

بعد از حمد وثنای الله مهربان ودرود سلام بر پیامبر بزرگواراسلام و یاران جان برکف وخاندان پاکش باید گفت :

آنچه از قرآن وسنّت فهمیده می شود این است که گناهان بر دوقسم اند (گناهان صغیره) یعنی: گناهان کوچک و( گناهان کبیره) یعنی : گناهان بزرگ .

گناهان صغیره در دنیا با دوطریق بخشیده می شوند با توبه ویا انجام نیکیها ولی گناهان کبیره فقط با توبه بخشیده می شوند.

و علماء شرایط توبه را چنین بیان نموده اند وگفته اند که اگر فردی می خواهد از گناهی توبه کند که تعلقش به حقوق الله است همانند توبه از شرک ؛ پس باید در توبه او سه شرط یافت شود تا توبه اش صحیح و مورد قبول الله مهربان قرار گیرد:

۱= از گذشته ای که این گناه را انجام داده پشیمان گردد.

۲ = در حال حاضر آن گناه را ترک کند.

۳= در آینده آن گناه را دیگر انجام ندهد.

ولی اگر فرد خواست از گناه کبیره ای که تعلقش به حقوق الناس است توبه کند همانند دزدی ؛ علاوه از سه شرط بالا باید شرط چهارمی هم یافت شود وآن اینکه از فردی که حقش را پایمال نموده حقش را پرداخت کند ویا حلالیت به طلبد تا اینکه اورا ببخشد .

در توبه از گناهان هریک از شرائط کم باشد توبه قبول نیست و عند الله اعتبار شرعی و دینی ندارد.

بعد از این بیان توضیح مختصرمناسب می دانم فهرستی از گناهان کبیره را بیان نمایم.

امام ذهبی کتابی به نام (الکبائر) نوشته اند ودر آن گناهان کبیره را ذکر نمودند که مجموعه آنها به هفتاد گناه می رسد و با ذکر آیات واحادیث متعددی کبیره بودن آنها را به اثبات رسانده اند وبنده در اینجا بطور فهرست وار نام آنها را ذکر می کنم تا بنزد هر یک ازخوانندگان گرامی لیستی از گناهان کبیره موجود باشد تا هر گاه که شیطان خواست او را فریب دهد بزرگی این گناهان را بیاد آورده واز گرفت الله مهربان بترسد و از انجام آن پرهیز کند تا بدین طریق خویش را ازگناهان و دام شیاطین محفوظ داشته و مورد خشم الله قرار نگیرد.

گناهان کبیره ای که امام ذهبی در کتاب (الکبائر) ذکر نمودند از قرار زیر می باشند:

۱ = شرک به الله.

۲ = آدم کشی.

۳ = جادوگری.

۴ = بی نمازی.

۵ = زکات ندادن.

۶ = بدون عذر روزی از روزهای رمضان را روزه نگرفتن.

۷ = با وجود توانائی حج نکردن.

۸ = نافرمانی پدر ومادر.

۹ = با اقوام وخویشان قهر وقطع روابط نمودن.

۱۰= زنا.

۱۱= لواطت.

۱۲ = سود خواری.

۱۳= مال یتیم را به ناحق وظلم خوردن.

۱۴ = برالله ورسولش دروغ بستن.

۱۵ = از میدان جهاد ونبرد فرار کردن.

۱۶=  خیانت رهبر به ملت و ظلم نمودن به آنها.

۱۷= تکبّر.

۱۸= به دروغ گواهی دادن.

۱۹=شراب نوشی.

۲۰ = غمار بازی.

۲۱ = تهمت زدن به زنان عفیفه وپاکدامن.

۲۲ = خیات در مال غنیمت وبیت المال .

۲۳ = دزدی.

۲۴ = رهزنی.

۲۵= قسم به دروغ خوردن.

۲۶= به مال وآبروی مردم تعرض کردن (مال مردم خوردن وآبروی مردم ریختن).

۲۷ =به ناحق مالیت گرفتن.

۲۸ = حرام خواری.

۲۹ = خودکشی.

۳۰= دروغگوئی.

۳۱= قاضی بد وخلاف شرع .

۳۲= رشوه.

۳۳ = زن و مرد خویش را به یکدیگر تشبیه کردن.

۳۴= دیّوث بودن.

۳۵ = حلاله گر و کسی که برایش حلاله می شود.

۳۶ = از ادرار پرهیز نکردن یعنی : بدن ولباس را از ادرار محفوظ نداشتن.

۳۷ = ریاکاری نمودن.

۳۸= علم دین برای حصول دنیا یادگرفتن و پوشاندن علم.

۳۹= خیانت نمودن.

۴۰ = نیکی نمودن و آن را بر رخ افراد کشیدن واظهار احسان نمودن.

۴۱ = انکار تقدر نمودن.

۴۲ = جاسوسی نمودن.

۴۳  = سخن چینی.

۴۴ = لعنت نمودن ودشنام دادن.

۴۵ = عهد شکنی و بی وفائی نمودن.

۴۶ = سخن کهنان ومنجّمان راقبول نمودن.

۴۷ = نافرمانی نمودن زن ازدستورات شرعی شوهر.

۴۸ = عکس گرفتن وعکاس بودن.

۴۹ =زمان مصیبت آه و واویلا کشیدن، کلمات خلاف شرع گفتن ، بر سر صورت زدن وگریبان دریدن.

۵۰ = بغاوت وسرکشی.

۵۱ = زورگوئی وقلدوری نمودن بر ضعیف، خادم، زن وحیوانات.

۵۲ = همسایه آزاری.

۵۳ = مسلمان آزارای ودشنام دادن مسلمان.

۵۴ = آزار رسانی به بندگان الله متعالی وخود را بر تر دانستن برآنان.

۵۵ = پاچه شلواراز قوزک پایین بودن ویا لباس را به قصد تکبر از حد معمول دراز ترنمودن.

۵۶ = لباس ابریشمی و یا طلا پوشیدن برای مردها.

۵۷ = فرار نمودن برده از نزد آقا وصاحبش.

۵۸ = حیوانات را برای غیر الله ذبح نمودن وکشتن .

۵۹ = دانسته پدرواقعی را انکار شدن وادعی نمودن که فرد دیگری پدرش هست.

۶۰ = مجادله و مباحثه به بناحق وبرای دفاع از باطل.

۶۱ = آب اضافی را در زمان نیاز به مردم نیازمند ندادن.

۶۲ = در معاملات در کیل ، وزن ومتر نمودن اجناس کمی نمودن.

۶۳ =خود را از تدبیر وگرفت الهی در امان دانستن.

۶۴ = از رحمت الهی نا أمید شدن.

۶۵ = بدون عذر همیشه نماز را تنها خواندن ونماز با جماعت را بدون عذر شرعی ترک نمودن.

۶۶ = نمازهای جمعه را همیشه و بدون عذر شرعی ترک نمودن.

۶۷ = در وصیت نامه به حق کسی ظلم نمودن.

۶۸ = مکّاری وفریبکاری.

۶۹ = راز مسلمانان را به کفار و دَشمنان اسلام گفتن.

۷۰ = یاران رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را دشنام دادن.