همان که مرگ و زندگی را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده. پس ما در دنیایی زندگی می کنیم که برای بهترین ها آفریده شده و به اصطلاح بر پایه «نظام احسن» است و به ما می فهماند که باید سعی کنیم که همه چیزمان بهترین باشد (البته این به ذهن نیاید که به دنبال تجمّل و مد گرایی باشیم. انسان می تواند ساده ترین زندگی را داشته باشد اما بهترین زندگی را هم داشته باشد) یعنی سعی بر این باشد که: الف) غذایمان، پاک ترین باشد:اصحاب کهف، به دنبال پاک ترین غذا بودند و کسی را که به دنبال غذا فرستادند سفارش کردند که: «فَلْیَنظُرْ أَیُّهَا أَزْکَی طَعَامًا فَلْیَأْتِکُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ [کهف/۱۹] تا ببیند کدام یک از غذاهای آن پاکیزه تر است و از آن، غذایی برایشان بیاورد.»؛ ب) سخنمان بهترین سخن باشد:خداوند می فرماید: «وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُواْ الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ [إسراء/۵۳] و به بندگانم بگو: «آنچه را که بهتر است بگویند» و در آیه ای دیگر فرمود: «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَی اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ [فصلت/۳۳] و کیست خوش گفتارتر از آن کس که به سوی خدا دعوت نماید و کار نیک کند و گوید: «من [در برابر خدا] از تسلیم شدگانم»؟ ج) صبرمان بهترین صبر باشد:امام علی علیه السلام می فرماید: «الصَّبْرُ صَبْرَانِ فَالصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِیبَهِ حَسَنٌ جَمِیلٌ وَ أَحْسَنُ مِنْ ذَلِکَ الصَّبْرُ عِنْدَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْک [بحار الانوار، ج۶۸، ص۹۴] صبر بر دو نوع است: صبر در هنگام مصیبت که بسیار خوب است و بهتر از آن صبر و خودداری از چیزی است که خداوند بر تو حرام داشته است.»؛ د)اعمالمان، بهترین اعمال باشد: در سوره کهف خداوند می فرماید: «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»(کهف/۷) .تا آنان را بیازماییم که کدام یک از ایشان نیکوکارترند. امام صادق (ع) می فرمایند: منظور از احسن عملاً، اکثر عملا یعنی عمل زیاد نیست، زیادی عمل مهم نیست و نیکی عمل مهم است. حال این عمل صالح چیست؟ امیرالمومنین(ع) می فرمایند: «النَّاسُ أَبْنَاءُ مَا یُحْسِنُونَ»(کافی، ج ۱، ص ۵۰) مردم پسر کارشان هستند؛ یعنی انسان را با کارش شناسایی می کنند.
نشانه های کار خوب
۱ ـ انتخاب مشکل ترین کار: قرآن مومنین را تعریف می کند و می گوید پیامبر یارانی داشت. «اتَّبَعُوهُ فِی سَاعَهِ الْعُسْرَهِ»(توبه/۱۱۷) یعنی از پیامبر در ساعات سختی پیروی کردند. چرا که گاهی یک نفر آیت ا… را دوست دارد تا زمانی که زیر کولر نماز بخواند، ولی اگر دستور جهاد داد، دیگر علاقه ای به او ندارد. یا رفیق است تا زمانی که وضع رفیقش خوب باشد. خداوند می فرماید نماز شب مهم است اما مهمتر از نماز شب نمازی است که «تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ»(سجده/۱۶) یعنی اینکه برای نماز شب خودت را از خواب به سختی جدا کنی. «وَفَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَی الْقَاعِدِینَ »(نساء/۹۵) آنهایی که با سختی جهاد می کنند. ۲ ـ مسأله نظم و نوبت: امامان معصوم ما با آن همه گرفتاری معتکف می شدند. گاهی انسان آنقدر کار برای خودش می کند که خودش را فراموش می کند. قرآن در تعریف پیامبر می گوید: «وَ کانَ رَسُولاً نَبِیًّا»(مریم/۵۱) پیغمبر رسول و نبی بود «وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاهِ»(مریم/۵۵) ولی در عین حال به اهل و عیالش هم می رسید و درعین اینکه سخنرانی داشت به زن و بچه خودش هم می رسید و توجه می کرد. ۳ مساله تعبد: بهترین کار، کاری است که در آن تعبد باشد. یعنی چون خدا گفته این کار را بکند، انجام می دهد. نه این که دوست داشته باشد و دلش بخواهد. ما آفریده شده ایم برای عبادت و برای اینکه بخاطر خدا کار انجام دهیم. گاهی انسان استقامت هم دارد ولی برای خدا نیست. و تعبدی نیست. حدیث داریم عمل آدم بدون بصیرت مانند الاغی است که دور سنگ آسیاب می چرخد، خیلی فعالیت می کند ولی بالاخره می بیند سر جای اول است، چون بصیرت ندارد.۴ـ عمل خوب عملی است که انسان آن را کم ببیند: گاهی افراد کاری انجام می دهند و فکر می کنند کارشان خیلی مهم است. عمل خوب عملی است که انسان عملش مهم باشد ولی خودش باور نکند که اینطور است. آیت ا… العظمی بروجردی وقت مردن شروع به گریه کرد. ایشان فرد بسیار بزرگی بود. بزرگترین علمای درجه یک اکثرشان از او استفاده کردند. گفتند برای چه گریه می کنید؟ گفتند نزد خدا می روم اما دست خالی. گفتند: شما دست خالی هستید؟ شما این همه مثل مطهری تربیت کردید! علمای درجه یک از شما استفاده کردند، کتاب چاپ کردید، در هامبورگ مسجد ساختید.فرمود این همه که شما می گویید نزد شما چیزی است، اما نزد خدا چیزی نیست. مثلا برای بچه که پول خرد در قلکش می اندازد چیزی است، اما وقتی خواستید قالی بخرید چیزی نیست. پس اگر خواستیم کارمان خوب باشد باید کارمان را کم ببینیم.و خلاصه این توفیق را از خداوند بخواهیم که بندگیمان برای او، بهترین بندگی باشد.
