با دو ترس در قرآن آشنا شوید..!

خداوند در قرآن در آیه ۱۷۵ آل عمران می‌گوید که: «إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ‏ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ[آل عمران/۱۷۵] در واقع این شیطان است که پیروانش را مى‏‌ترساند؛ پس اگر مؤمنید از آنان مترسید و از من بترسید.» در این آیه به صورت نظری بیان می‌کند که فقط شیطان، پیروانش را می‌ترساند اما به صورت عملی، الله نیز پیروانش را ترسانده و می‌گوید: اگر مومن هستید از من بترسید.
نکته اول: از ظاهر آیه بر مى‏‌آید که اشاره” ذلکم” به آن دسته از مردمى است که منافقین(کاران عبدالقیس یا نعم بن مسعود) به ایشان از جمع شدن مشرکان برای حمله به آنها خبر دادند و آنها را ترساندند(آیه ۱۷۳) در نتیجه جمله مورد بحث از مواردى است که قرآن کریم در آن موارد کلمه شیطان را بر انسان اطلاق فرموده، هم چنان که در سوره ناس، منظور از وسواس خناس، شیطانهاى انسى است.[۱]

نکته دوم: ترس از شیاطین بخاطر این بد است که آنها از کارهای خوب(مثل انفاق) انسان را می ترسانند. «شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى‌دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر مى‏‌کند؛ ولى خداوند وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مى‏‌دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده ‏هاى خود، وفا مى‏‌کند.).»(بقره/۲۶۸) بنابراین ترس از شیطان و پیروان او مذموم و بی ارزش است؛ در حالی که ترس از خدا و حساب بردن از او عاقلانه است. زیرا خدای مهربان نمی خواهد که انسان به راه شیطان برود، و بر این اساس او را برحذر داشته و می ترساند. « روزى که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر مى‏‌بیند؛ و آرزو مى‏‌کند میان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زمانى زیادى باشد. خداوند شما را از (نافرمانى) خودش، بر حذر مى‏‌دارد؛ و (در عین حال،) خدا نسبت به همه بندگان، مهربان است.»(آل عمران/۳۰) اینک باید از شبهه افکنان پرسید که آیا خدایی که به خیر و خوبی فرمان می دهد، شایشته نیست که انسان از او حساب برده و بترسد؟ آیا ترس از خدای مهربان و عادل را با ترس از شیطان فریبکار و حقه باز، مقایسه می کنید؟ «پس به کجا مى‌‏روید؟»(تکویر/۲۶)