حسادت دشمن آرامش است

حسادت سراغ همه می رود. کمتر کسی می تواند ادعا کند که در طول زندگی خود اصلاً حسودی نکرده است، اما مساله مهم چگونگی برخورد با این حس ویرانگر است.حسادت، احساسی منفی ا ست که به ما دست می دهد و بیشتر با اندوه و نارضایتی همراه است. انسان همواره علاقه مند به پیشرفت و تکامل بوده و هست و ضمیر ناخودآگاه به این موضوع آگاه است و برای آن تلاش می نماید. کسانی که بر اثر خود کم بینی، شخصیت شان را ناچیز می پندارند، پیشرفت و موفقیت اطرافیان را مورد حمله قرار داده و تمام توان شان را برای از بین بردن آن به کار می گیرند. ویروس حسادت، شخص حسود را همچون خوره از درون نابود می کند و به دیگران نیز آسیب های جدی خواهد رساند.

حسادت وقتی به وجود می آید که کسی احساس کند، آنچه دارد، کمتر از آن چیزی است که باید داشته باشد. انسان به چیزی حسودی می کند که برایش ارزش دارد. کسی که حوصله کار با کامپیوتر را ندارد به یک متخصص کامپیوتر حسودی نمی کند. حسادت گاهی به خاطر این است که دیگری چیزی بیشتر از من دارد؛ به عنوان مثال، آدم حسودی که یک ماشین آخرین مدل دارد به کسی که دو ماشین مدل بالا دارد حسادت می کند. آیا این طبیعت انسان است یا شرایط باعث می شود که این گونه رفتارکنیم؟چنین طرز فکری برخلاف منافع خودمان است.اگر ثروت کسی، مانع خوشحال بودن ما می شود، به این دلیل است که نتوانسته ایم حسادت خود را مهار کنیم.

تا زمانی که طرز تفکرمان را تغییر ندهیم، زندگی پُرباری نخواهیم داشت. متأسفانه به داشته های مان کمتر توجه می کنیم، و بیشتر تمرکزمان بر دارایی دیگران است. این مساله بغرنج، ایجاد ناراحتی و احساسات منفی کرده، ما را برده خود می سازد. حال چگونه احساس آزادی و آرامش کنیم، وقتی خوشحالی مان در گرو این است که بیشتر از دیگران داشته باشیم؟هنگامی که احساس ناامنی می کنیم، حسادت در تاریکی کمین می کند و آماده می شود تا به ما هجوم بیاورد. دایره تاثیر حسادت، نامحدود است و می تواند رابطه زوج ها، همکاران، دوستان، شرکا و… را خدشه دار کند. حسادت یک ویژگی رفتاری و شخصیتی ارثی نیست؛ به همین دلیل با ایجاد و اجرای راهکارهای مناسب در خانواده و اجتماع می توان مانع پیشرفت و حتی پیدایش آن شد. بد نیست بدانید که بیشتر، عوامل محیطی، دوران کودکی و بلوغ باعث تشدید حسادت می شوند. شکل حاد حسادت باعث بروز پرخاشگری نسبت به طرف مقابل می شود. ۱ کسانی بیشتر حسادت می کنند که توانمندی های خودشان را دست کم می گیرند.۲ افرادی که خودشان را توانا می دانند، ممکن است به موقعیت والای دیگران غبطه بخورند.۳ هرچه پایگاه اجتماعی افراد به هم نزدیک تر باشد، بیشتر به یکدیگر حسادت می کنند.آثار حسادت را می توان به چهار گروه تقسیم کرد:

آثار روانی

تأثیری که بر حالات روانی و خُلق و خُوی فرد می گذارد؛ در او به صورت یک عُقده ظاهر می شود.

آثار رفتاری

شخص را وادار به صدمه زدن می کند؛ مانند: بدگویی، افترا، چوب لای چرخ گذاشتن و…

آثار ذهنی

حسادت مانند هر احساس منفی دیگری، نیروی مُختل کننده از خود تولید می کند.

آثار اجتماعی

به طورمعمول باعث می شود که شخص نزد دیگران کم ارزش جلوه کند.

راهکارهای درمان حسادت

در درجه اول، باید نحوه تفکر و نگرش مان را تغییر دهیم و اثرات منفی حسادت را به خود یادآوری کنیم. حسود نبودن منافع زیادی دارد. منافعی مانند یک زندگی توأم با آسایش و آرامش. می باید متذکر شد که حسادت یکی از معدود احساسات منفی ا ست که به راحتی موجب سلب آسایش و آرامش می گردد و به سُست شدن پایه های خوشی و خوشبختی انسان منتهی می شود. بهتر است وقتی عنصر حسادت در وجودمان به غلیان می افتد، سعی نماییم زشتی این حس را به یاد آوریم؛ به نعمت ها و امتیازها، داشته ها و نقاط مثبت مان توجه کنیم؛ بر ارزش ها تعمق کرده، کلاه مان را قاضی نماییم و از خود بپرسیم: این موضوعی که فکرمان را مشغول کرده است چه ارزشی برای ما دارد؟ پرهیز از رقابت های بی ثمر یا مدیریت آنها و شناخت توانایی های بالقوه شخصیت مان، از دیگر راهکارهای موثر در تعدیل حس حسادت است.

غبطه با حسادت تفاوت دارد

طالب برخورداری از نعمت و سعادت دیگران بودن، بدون آرزوی زوال آنان را غبطه گویند. شاید بتوان گفت که حسادت و غبطه هر دو، احساسا تی شبیه به هم را برمی انگیزند که جهت شان فرق می کند. درواقع حسادت به سمت شخص دیگری است، اما غبطه به سمت خود است.