حفظ قرآن نباید مدرک‌ساز باشد
محمود واعظی گفت در رابطه با اعطای مدارک دانشگاهی به حافظان قرآن گفت: این که یک فردی حافظ قرآن شود، کار بسیار بزرگ و ارزشمندی است، ولی اینکه ما یک مقطع تحصیلی را عوض کنیم، درست نیست. هر کدام جای خودش را دارد، یک مقطع تحصیلی دانش‌هایی را به فرد می‌دهد که دانش‌ها بخشی از سرمایه علمی آن فرد محسوب می‌شود.
وی افزود: حفظ قرآن سرمایه بسیار جامعی است برای فرد که یک خلأ دیگر را پر میکند، اینها الزاماً نمی‌توانند جای هم را بگیرند، یک سری ابزارها و لوازمی نیاز است که یک دانشجو در مقطع کارشناسی باید آن‌ها را بداند که از قرآن استفاده بیشتری بکند.
مشاور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در رابطه با اعطای مدرک به حافظان قرآن اظهار کرد: اعتقادم این نیست که اینها مدرک‌ساز است، نه اتفاقاً در کشورهای خارج اینها شرط ورود به دانشگاه است، در دانشگاه الازهر قاهره کسی که می‌خواهد وارد کارشناسی شود، باید ۱۰ جزء قرآن را حفظ باشد، برای مقطع ارشد باید نیمی از قرآن را حفظ باشد، شرط ورودی است و کسی که می‌خواهد وارد دکتری بشود، باید حافظ کل باشد تا وارد مقطع دکتری بشود. قرآن سرمایه است و بیش از دکتری می‌ارزد، اما اینها جای هم را پر نمی‌کند.
این مدرس دانشگاه گفت: در نظام تحصیلی فعلی، کسانی که کارشناسی نخوانده‌اند، وارد دانشگاه می‌شوند که زبان انگلیسی نمی‌داند، در درس موفق نیستند، مشروط می‌شوند و برایشان مشکل پیش می‌آید و این خوب نیست.
وی گفت: کسی که وارد رشته علوم قرآن و حدیث می‌شود، باید حافظ باشد، بعد بیاید در دانشگاه، به زبان هم مسلط باشد، برود قرآن را به زبان دوم و سوم برای جهان تفسیر کند، تفسیر اسلام ناب محمدی را از قرآن مطرح کند، نه اینکه بگوییم خب این حافظ قرآن مثلاً فوق لیسانس شد، این شخص درس‌هایی را که همه لیسانس‌ها و فوق لیسانس‌ها می‌خوانند، نخوانده است؛ بنا براین اینها جای هم را پر نمی‌کند.
کسی که می‌خواهد رشته علوم قرآن بخواند چرا یک آیه حفظ نیست؟
واعظی در رابطه با سطح علمی این دو گروه از دانشجویان، گفت: دوستان چون مقطع کارشناسی را نخوانده‌اند، وقتی می‌آیند در ارشد می‌نشینند، از نظر علمی با دیگران هم‌تراز نیستند، کسی که می‌خواهد رشته علوم قرآن و حدیث بخواند چرا یک آیه حفظ نیست، آسیب بزرگ ماست که فارغ‌التحصیلان دکتری ما گاهی قرآن را از رو غلط می‌خوانند. در این زمینه بسیار آسیب‌پذیر هستیم، چون برای اینها تدریس می‌کنم، از نزدیک این مشکل را می‌بینم، بنا بر این اینها باید پیش‌تر بتوانند قرآن را بدون غلط بخوانند.
وی افزود: بعضی از دانشجویان رشته علوم قرآن و حدیث را می‌بینیم که مشکل دارند، نمی‌توانند قرآن را با تجوید درست بخوانند، قرآن، فارسی نیست و لحن عربی خودش را دارد، درست و غلط به این نیست که ما اعراب را درست بخوانیم، از کسی که می‌خواهد دکتری علوم قرآن و حدیث شود، تلقی و تصور ما این نیست که اعراب قرآن را از رو درست بخواند، این را نمی‌گویم، باید قرآن را درست بخواند، یعنی معنایش را بفهمد، با لحن درست بخواند، آیه عذاب را عذاب بخواند آیه رحمت را رحمت. اینها تخصص‌های خود این گرایش است.
این مدرس دانشگاه گفت: بنابر این در این زمینه باید بجای اینکه بیاییم ده‌ها، صدها و هزاران دانشجو را پشت دانشکده‌ها بیاوریم، کاری کنیم که تعداد محدودی از افراد ولی مسلط به مبانی تفسیری و به فقه و قرآن فارغ‌التحصیل شوند. دانشکده‌های غیر انتفاعی ما کمی‌گرا شده و از کیفیت‌ها کاسته شده و متأسفانه این مسئله در حد وحشتناکی است، دانشجو نه دفاعش، نه پایان‌نامه‌اش، نه کلاس‌های درسی و نه محتوای درسی و نه استادی که سر کلاس می‌رود اینها هیچ کدام از ضوابط علمی روز ما برخوردار نیست، بسیاری از دانشکده‌ها را تدریس دارم و از نزدیک می‌بینم، این وضعیت فعلی باید نجات پیدا کند و تبدیل شود به کیفیت و کمیت حذف شود. ما ۱۰ هزار تا فارغ‌التحصیل این رشته را می‌خواهیم چکار کنیم؟ چگونه می‌خواهیم آن‌ها را جذب کنیم؟ ولی اگر نگاه کیفی داشته باشیم، از آن طرف ۱۰ نفر که می‌آیند بیرون، انسان‌های مسلط به مبانی تفسیری و به فقه و قرآن هستند.
سرفصل‌ها بازنگری شود
وی به ارائه پیشنهادی در این زمینه پرداخت و گفت: باید سرفصل‌ها بازنگری شود. ایران ۸ هزار مؤسسه آموزش عالی می‌خواهد چکار کند؟ ما همه را مشغول کرده‌ایم به مدرک و مدرک هم که بگیرند دیگر از پشت میز جدا نمی‌شوند. ارتقای نظام اجتماعی جمهوری اسلامی ایران وقتی اتفاق می‌افتد که ما بتوانیم به کل جامعه نگاه کنیم و بجای کمی‌گرایی کیفی‌گرا باشیم. الان هم دانشگاه‌ها اسمشان دانشگاه است، اما شده‌اند تجارت‌خانه و بازارچه. چون هنوز وارد نشده مطالبه پول می‌کنند و دانشجو را معطل می‌کنند که ترم بعد بیاید ثبت‌نام کند. دانشجو را رد می‌کنند که باید پول بدهی تا ثبت‌نام شوی، این شده بازارچه و دکان و دستگاه، این را که می‌گویم برایش هزاران استدلال دارم.
