دعای ذاریات به همراه معنی فارسی
در ادامه ی این مطلب با ما همراه باشید تا متن سوره ی ذاریات که بعضی آن را با دعای ذاریات می شناسند را مشاهده نمایید. این سوره دارای ۶۰ آیه است. ترجمه ی سوره نیز در ادامه مشاهده خواهد شد.
| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ وَالذَّارِ‌یَاتِ ذَرْ‌وًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلَاتِ وِقْرً‌ا ﴿٢﴾ فَالْجَارِ‌یَاتِ یُسْرً‌ا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرً‌ا ﴿۴﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿۵﴾ وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿۶﴾ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿٧﴾ إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ ﴿٨﴾ یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿٩﴾ قُتِلَ الْخَرَّ‌اصُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَ‌هٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾ یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٢﴾ یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾ ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَـٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١۴﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١۵﴾ آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَ‌بُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَٰلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿١۶﴾ کَانُوا قَلِیلًا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُ‌ونَ ﴿١٨﴾ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُ‌ومِ ﴿١٩﴾ وَفِی الْأَرْ‌ضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَفِی أَنفُسِکُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٢١﴾ وَفِی السَّمَاءِ رِ‌زْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾ فَوَرَ‌بِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ ﴿٢٣﴾ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَ‌اهِیمَ الْمُکْرَ‌مِینَ ﴿٢۴﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُ‌ونَ ﴿٢۵﴾ فَرَ‌اغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿٢۶﴾ فَقَرَّ‌بَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿٢٧﴾ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَهً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُ‌وهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ فَأَقْبَلَتِ امْرَ‌أَتُهُ فِی صَرَّ‌هٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿٢٩﴾ قَالُوا کَذَٰلِکِ قَالَ رَ‌بُّکِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٣٠﴾ قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿٣١﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْ‌سِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِ‌مِینَ ﴿٣٢﴾ لِنُرْ‌سِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَ‌هً مِّن طِینٍ ﴿٣٣﴾ مُّسَوَّمَهً عِندَ رَ‌بِّکَ لِلْمُسْرِ‌فِینَ ﴿٣۴﴾ فَأَخْرَ‌جْنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣۵﴾ فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣۶﴾ وَتَرَ‌کْنَا فِیهَا آیَهً لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿٣٧﴾ وَفِی مُوسَىٰ إِذْ أَرْ‌سَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْ‌عَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿٣٨﴾ فَتَوَلَّىٰ بِرُ‌کْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿۴٠﴾ وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْ‌سَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّ‌یحَ الْعَقِیمَ ﴿۴١﴾ مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّ‌مِیمِ ﴿۴٢﴾ وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِینٍ ﴿۴٣﴾ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَهُ وَهُمْ یَنظُرُ‌ونَ ﴿۴۴﴾ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنتَصِرِ‌ینَ ﴿۴۵﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿۴۶﴾ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿۴٧﴾ وَالْأَرْ‌ضَ فَرَ‌شْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿۴٨﴾ وَمِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُ‌ونَ ﴿۴٩﴾ فَفِرُّ‌وا إِلَى اللَّـهِ ۖ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿۵٠﴾ وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿۵١﴾ کَذَٰلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿۵٢﴾ أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿۵٣﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ ﴿۵۴﴾ وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَ‌ىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۵۵﴾ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿۵۶﴾ مَا أُرِ‌یدُ مِنْهُم مِّن رِّ‌زْقٍ وَمَا أُرِ‌یدُ أَن یُطْعِمُونِ ﴿۵٧﴾ إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الرَّ‌زَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِینُ ﴿۵٨﴾ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿۵٩﴾ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُ‌وا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿۶٠﴾ |
به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به بادهاى ذره‌افشان، (۱) و ابرهاى گرانبار، (۲) و سبک سیران، (۳) و تقسیم‌کنندگان کار[ها]، (۴) که آنچه وعده داده شده‌اید راست است، (۵) و [روز] پاداش واقعیت دارد. (۶)سوگند به آسمان مشبّک، (۷) که شما [درباره قرآن] در سخنى گوناگونید. (۸) [بگوى] تا هر که از آن برگشته، برگشته باشد. (۹) مرگ بر دروغپردازان! (۱۰) همانان که در ورطه نادانى بى‌خبرند. (۱۱) پرسند: «روز پاداش کى است؟» (۱۲) همان روز که آنان بر آتش، عقوبت [و آزموده] شوند. (۱۳) عذاب [موعود] خود را بچشید، این است همان [بلایى] که با شتاب خواستار آن بودید. (۱۴) پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند. (۱۵) آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‌گیرند، زیرا که آنها پیش از این نیکوکار بودند. (۱۶) و از شب اندکى را مى‌غنودند. (۱۷) و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مى‌کردند. (۱۸) و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معین] بود. (۱۹) و روى زمین براى اهل یقین نشانه‌هایى [متقاعدکننده] است، (۲۰) و در خود شما؛ پس مگر نمى‌بینید؟ (۲۱) و روزى شما و آنچه وعده داده شده‌اید در آسمان است. (۲۲) پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که واقعاً او حق است همان گونه که خود شما سخن مى‌گویید. (۲۳) آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید؟ (۲۴) چون بر او درآمدند؛ پس سلام گفتند. گفت: «سلام، مردمى ناشناسید.» (۲۵) پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‌اى فربه [و بریان] آورد. (۲۶) آن را به نزدیکشان برد [و] گفت: «مگر نمى‌خورید؟» (۲۷) و [در دلش] از آنان احساس ترسى کرد. گفتند: «مترس.» و او را به پسرى دانا مژده دادند. (۲۸) و زنش با فریادى [از شگفتى] سر رسید و بر چهره خود زد و گفت: «زنى پیر نازا [چگونه بزاید]؟» (۲۹) گفتند: «پروردگارت چنین فرموده است. او خود حکیم داناست.» (۳۰) [ابراهیم] گفت: «اى فرستادگان، مأموریت شما چیست؟» (۳۱) گفتند: «ما به سوى مردمى پلیدکار فرستاده شده‌ایم، (۳۲) تا سنگهایى از گِل رُس بر [سر] آنان فرو فرستیم. (۳۳) [که] نزد پروردگارت براى مسرفان نشان‌گذارى شده است. (۳۴) پس هر که از مؤمنان در آن [شهرها] بود بیرون بردیم. (۳۵) و[لى] در آنجا جز یک خانه از فرمانبران [خدا بیشتر] نیافتیم. (۳۶) و در آنجا براى آنها که از عذاب پر درد مى‌ترسند، عبرتى به جاى گذاشتیم. (۳۷) و [نیز] در [ماجراى] موسى، چون او را با حجتى آشکار به سوى فرعون گسیل داشتیم. (۳۸) پس [فرعون] با ارکان [دولت] خود روى برتافت و گفت: «[این شخص،] ساحر یا دیوانه‌اى است.» (۳۹) [تا] او و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالى که او [در آخرین لحظه] نکوهشگر [خود] بود. (۴۰) و در [ماجراى] عاد [نیز]، چون بر [سر] آنها آن باد مُهلِک را فرستادیم. (۴۱) به هر چه مى‌وزید آن را چون خاکستر استخوان مرده مى‌گردانید. (۴۲) و در [ماجراى] ثمود [نیز عبرتى بود]، آنگاه که به ایشان گفته شد: «تا چندى برخوردار شوید.» (۴۳) تا [آنکه] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى که آنها مى‌نگریستند، آذرخش آنان را فرو گرفت. (۴۴) در نتیجه نه توانستند به پاى خیزند و نه طلب یارى کنند. (۴۵) و قوم نوح [نیز] پیش از آن [اقوام نامبرده همین گونه هلاک شدند]، زیرا آنها مردمى نافرمان بودند. (۴۶) و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم، و بى‌گمان، ما [آسمان]گستریم! (۴۷) و زمین را گسترانیده‌ایم و چه نیکو گسترندگانیم. (۴۸) و از هر چیزى دو گونه [یعنى نر و ماده] آفریدیم، امید که شما عبرت گیرید. (۴۹) پس به سوى خدا بگریزید، که من شما را از طرف او بیم‌دهنده‌اى آشکارم. (۵۰) و با خدا معبودى دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‌اى آشکارم. (۵۱) بدین سان بر کسانى که پیش از آنها بودند هیچ پیامبرى نیامد جز اینکه گفتند: «ساحر یا دیوانه‌اى است.» (۵۲) آیا همدیگر را به این [سخن] سفارش کرده بودند؟ [نه!] بلکه آنان مردمى سرکش بودند. (۵۳) پس، از آنان روى بگردان، که تو در خور نکوهش نیستى. (۵۴) و پند ده، که مؤمنان را پند سود بخشد. (۵۵) و جن و انس را نیافریدم جز براى آنکه مرا بپرستند. (۵۶) از آنان هیچ روزیى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم که مرا خوراک دهند. (۵۷) خداست که خود روزى بخش نیرومند استوار است. (۵۸) پس براى کسانى که ستم کردند بهره‌اى است از عذاب، همانند بهره عذاب یاران [قبلى]شان. پس [بگو:] در خواستن عذاب از من، شتابزدگى نکنند. (۵۹) پس واى بر کسانى که کافر شده‌اند از آن روزى که وعده یافته‌اند. (۶۰) |
