اگر پس از نوشیدن آب امام حسین (ع) را یاد کنیم ثوابش چیست؟
واقعه کربلا یکی از وقایای تاریخی دردناک مربوط به اهل بیت ماست. یکی از رخداد های برجسته ی این حادثه بستن آب بر روی امام حسین و خانواده و همراهان ایشان بود. در این مطلب، به ثواب یاد امام حسین پس از نوشیدن آب خواهیم پرداخت.
بی گمان بزرگ ترین مصیبتی که در طول تاریخ بشریت در خصوص به اهلبیت (ع) رخ داده، ماجرای شهادت مولای ما مسلمانان، حضرت امام حسین (ع) است. این بیان خداوند متعال در زیارت عاشورا است که حدیث قدسی به شمار می رود و در آن ذکر شده است که عظیم تر از آن نبوده و نیست
«…مُصِیبَهٍ مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض».
جالب است خداوند استثنائات بسیاری درباره امام حسین (ع) قرار داده است، مثلاً خوردن هرگونه خاکی حرام است حتی خاک سرزمین مکه، اما خوردن تربت کربلا نه تنها حرام نیست بلکه شفاء است و خوردن آن مورد تأکید اهل بیت (ع) بوده است، یا در حدیث داریم که زیارت امام حسین (ع) برابر است با با صدها حج و عمرۀ مقبول و … .
امام صادق (ع) درباره ثواب یاد امام حسین (ع) هنگام نوشیدن آب میفرماید:
«مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنِ الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَّانِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا اسْتَسْقَى الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ- لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ (ع) وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَهَ أَلْفِ حَسَنَهٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَهَ أَلْفِ سَیِّئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَهَ أَلْفِ دَرَجَهٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَهَ أَلْفِ نَسَمَهٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَهِ ثَلِجَ الْفُؤَادِ؛
در محضر امام صادق (ع) بودم، حضرت آب طلبیدند و زمانى که آب را نوشیدند دیدم در حضرت حالت گریه پیدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشک شد، سپس به من فرمودند: اى داوود خدا قاتل حسین(ع) را لعنت کند، بندهاى نیست که آب نوشیده و حسین(ع) را یاد کرده و کشندهاش را لعنت کند، مگر آنکه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مىکند و صد هزار گناه از او محو کرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مىکند.