دعای عشرات به همراه معنی فارسی+برکات قرائت

در ادامه ی این مطلب با ما باشید تا دعای عشرات را به همراه معنی آن مشاهده نمایید. همچنین در ادامه ثواب و برکات قرائت این دعا نیز ذکر شده است که می توانید مطالعه نمایید.

خوادن دعای عشرات چه برکات و تاثیراتی دارد؟

امام باقر(ع) در خصوص قرائت این دعا فرموده اند: امیرالمومنین علی(ع) به امام حسین(ع) فرمود: فرزندم البته تقدیرات الهی در حق تو جاری خواهد شد به هر نحوه‌ای که مصلحت او اقتضا کند، پس با من عهد کن که رازی را که با تو می‌گویم تا یکسال پس از شهادت من به هیچکس نگوئی، همانا من تو را خبری می‌دهم که اصل آن از خداوند متعال است و آن دعایی است که تو را تعلیم می‌نمایم تا هر صبح و شام بخوانی، و هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب آن پردازند، و خداوند هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید، و در بهشت فردوس هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد، و همسایه جدت رسول خدا(ص) باشی و در دارالسلام برای تو خانه‌ای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی، و در بهشت عدن برای تو هزار شهر بنا فرماید و با تو از قبر نامه‌ای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست … و آنگاه حضرت امام حسین(ع) عهد کرد که دعا را با همین شرایط پذیرا شود. سپس امیرالمومنین(ع) تاکید کرد: چون شهادت تو نزدیک شود این دعا را جز به خاندان و شیعیان و دوستان خود تعلیم مکن، که اگر چنین نکنی و به هر کسی بیاموزی همه نوع حاجت ـ حتی حوایج ناروا ـ به وسیله آن می‌خواهد و بر آورده شود.

متن دعای عشرات به همراه معنی فارسی

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

سُبْحانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَرُ ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ آناءَ اللَّیْلِ وَأَطْرافَ النَّهارِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصالِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ بالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ ،

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش خاص خداست و معبودی جز خدا نیست و او از هر وصفی برتر و جنبش و نیرویی نیست جز به مدد خدای والای بزرگ، پاک و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد،

﴿سُبْحانَ اللّٰهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ ، وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ ، یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ ، وَیُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ﴾، ﴿سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ﴾؛

«پاک و منزّه است خدا آنگاه‌که به شب درآیید و گاهی که به صبح برآیید، ستایش برای اوست در آسمان‌ها و زمین و شب هنگام و گاهی که ظهر می‌کنید، هم او که زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده خارج می‌سازد و به زمین پس از مرگش زندگی می‌بخشد و به همین‌گونه شما هم از قبرها بیرون آورده می‌شوید»، «منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت، از آنچه او را بدان وصف می‌کنند و سلام بر رسولان و سپاس خدای را پروردگار جهانیان»؛

سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ ، سُبْحانَ ذِى الْعِزَّهِ وَالْجَبَرُوتِ ، سُبْحانَ ذِى الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَهِ الْمَلِکِ الْحَقِّ المُهَیْمِنِ الْمُبِینِ القُدُّوسِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ ، سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ ،

منزّه است صاحب فرمانروایی و ملکوت، منزّه است صاحب عزّت و اقتدار، منزّه است دارنده بزرگ‌منشی و عظمت، همان فرمانروای بر حق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خدای فرمانروای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمانروای زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدار پاینده،

سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظِیمِ ، سُبْحانَ رَبِّىَ الْأَعْلىٰ ، سُبْحانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ ، سُبْحانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلىٰ ، سُبْحانَهُ وَتَعالىٰ ، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَرَبُّ الْمَلائِکَهِ وَالرُّوحِ؛ سُبْحانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغافِلِ ، سُبْحانَ الْعالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ ، سُبْحانَ خالِقِ مَا یُرىٰ وَمَا لَایُرىٰ ، سُبْحانَ الَّذِى یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَلَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ .

منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلند مرتبه‌ی برتر، منزّه است او، بلندمرتبه است از هر زشتی و عیب، پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست لطیف آگاه،

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِى نِعْمَهٍ وَخَیْرٍ وَبَرَکَهٍ وَعافِیَهٍ ، فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ وَخَیْرَکَ وَبَرَکَاتِکَ وَعافِیَتَکَ بِنَجاهٍ مِنَ النَّارِ ، وَارْزُقْنِى شُکْرَکَ وَعافِیَتَکَ وَفَضْلَکَ وَکَرامَتَکَ أَبَداً ما أَبْقَیْتَنِى . اللّٰهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ ، وَبِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ ، وَبِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَأَمْسَیْتُ؛

خدایا، در حالی صبح کردم که از جانب تو بودم در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ تمام کن، شکرگذاری و سلامتی و فضل و کرامتت را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام فرما، خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم؛

اللّٰهُمَّ إِنِّى أُشْهِدُکَ وَکَفىٰ بِکَ شَهِیداً ، وَأُشْهِدُ مَلائِکَتَکَ وَأَنْبِیاءَکَ وَرُسُلَکَ ، وَحَمَلَهَ عَرْشِکَ ، وَسُکّانَ سَماواتِکَ وَأَرْضِکَ وَجَمِیعَ خَلْقِکَ ، بِأَنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ ، وَأَنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ ، تُحْیِى وَتُمِیتُ ، وَتُمِیتُ وَتُحْیِى ، وَأَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّهَ حَقٌّ ، وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ ، وَالنُّشُورَ حَقٌّ ، وَالسَّاعَهَ آتِیَهٌ لَارَیْبَ فِیها ، وَأَنَّ اللّٰهَ یَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ؛

خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی تو است و اینکه تو بر هر چیز توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌سازی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن مردگان حق است و قیامت آمدنی است که تردیدی در آن نیست و اینکه خدا مردگان را برخواهد انگیخت؛

وَأَشْهَدُ أَنَّ عَلِىَّ بْنَ أَبِى طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّاً حَقّاً ، وَأَنَّ الْأَئِمَّهَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّهُ الْهُداهُ الْمَهْدِیُّونَ ، غَیرُ الضَّالِّینَ وَلَا الْمُضِلِّینَ ، وَأَنَّهُمْ أَوْلِیاؤُکَ الْمُصْطَفَونَ ، وَحِزْبُکَ الْغالِبُونَ ، وَصِفْوَتُکَ وَخِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ ، وَنُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ ، وَاخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ ، وَاصْطَفَیْتَهُمْ عَلىٰ عِبادِکَ ، وَجَعَلْتَهُمْ حُجَّهً عَلَى الْعالَمِینَ ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ وَالسَّلامُ وَرَحْمَهُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ؛

و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب امیرمؤمنان بر حق بر حق است و پیشوایان از فرزندانش، امامان هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیاء برگزیده تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواند و بهترین برگزیده‌شدگانی هستند که برای بیان دینت برگزیدی و از میان بندگانت خاص خود ساختی و ایشان را بر بندگانت برگزیدی و بر جهانیان حجّت قراردادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد؛

اللّٰهُمَّ اکْتُبْ لِى هٰذِهِ الشَّهادَهَ عِنْدَکَ حَتّىٰ تُلَقِّنَنِیها یَوْمَ الْقِیامَهِ وَأَنْتَ عَنِّى راضٍ ، إِنَّکَ عَلىٰ ما تَشاءُ قَدِیرٌ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَلَا یَنْفَدُ آخِرُهُ ، اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَکَ السَّماءُ کَنَفَیْها ، وَتُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها .

بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند.

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لَاانْقِطاعَ لَهُ وَلَا نَفادَ وَلَکَ یَنْبَغِى وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِى ، فِىَّ وَعَلَىَّ وَلَدَىَّ وَمَعِى وَقَبْلِى وَبَعْدِى وَأَمامِى وَفَوْقِى وَتَحْتِى ، وَ إِذا مِتُّ وَبَقِیتُ فَرْداً وَحِیداً ثُمَّ فَنِیتُ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ إِذا نُشِرْتُ وَبُعِثْتُ ، یَا مَوْلاىَ .

خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بیانجامد، سپاسی که نمایان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرا رسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم، ای سرور من،

اللّٰهُمَّ وَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحامِدِکَ کُلِّها عَلىٰ جَمِیعِ نَعْمائِکَ کُلِّها ، حَتَّىٰ یَنْتَهِىَ الْحَمْدُ إِلىٰ مَا تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَىٰ کُلِّ أَکْلَهٍ وَشَرْبَهٍ وَبَطْشَهٍ وَقَبْضَهٍ وَبَسْطَهٍ ، وَفِى کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَهٍ .

خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان‌ که آن را ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی، خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست یافتن و هر بست و گشودن و در برابر هر تار مو که به ما دادی،

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَامُنْتَهىٰ لَهُ دُونَ عِلْمِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَاأَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا أَجْرَ لِقائِلِهِ إِلّا رِضاکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ ،

خدایا! تو را سپاس، سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس، سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس، سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از آن‌که دانستی؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس‌ازآنکه بر عذاب توانا بودی

وَلَکَ الْحَمْدُ باعِثَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ وارِثَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِىَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ وَلِىَّ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ ، وَفِىَّ الْعَهْدِ ، عَزِیزَ الْجُنْدِ ، قَائِمَ الْمَجْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجاتِ ، مُجِیبَ الدَّعَواتِ ، مُنْزِلَ الْآیاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاواتٍ؛ عَظِیمَ الْبَرَکاتِ ، مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُماتِ ، وَمُخْرِجَ مَنْ فِى الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ، مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ حَسَناتٍ ، وَجاعِلَ الْحَسَناتِ دَرَجَاتٍ .

و تو را سپاس ای سرچشمه سپاس و تو را سپاس ای به ارث‌برنده سپاس و تو را سپاس ای آفریننده سپاس و تو را سپاس ای نهایت سپاس و تو را سپاس ای پدیدآورنده سپاس و تو را سپاس ای خریدار سپاس و تو را سپاس ای صاحب سپاس و تو را سپاس ای دیرینه سپاس و تو را سپاس ای راست وعده، ای وفادار به عهد، ای سپاه توانا، ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس ای بلند پایه، ای پاسخگوی خواسته‌ها، ای فرود آورنده آیات از بالای هفت آسمان؛ ای دارای برکات بزرگ، ای درآورنده نور از دل تاریکی‌ها و ای بیرون آورنده آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور، ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و بالا برنده‌ی حسنات در مراتب بهشت،

اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ ، وَقَابِلَ التَّوْبِ ، شَدِیدَ الْعِقابِ ذَا الطَّوْلِ ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِى اللَّیْلِ إِذا یَغْشىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ إِذا تَجَلّىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى الْآخِرَهِ وَالْأُولىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَمَلَکٍ فِى السَّمَاءِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَىٰ وَالْحَصىٰ وَالنَّوَىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوِّ السَّماءِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوْفِ الْأَرْضِ؛

خدا! تو را سپاس ای آمرزنده گناه و ای پذیرای توبه و ای عذابت سخت و ای صاحب عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی تو است. خدا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌گردد و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره ذرات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است؛

وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزانِ مِیاهِ الْبِحارِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْراقِ الْأَشْجارِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما عَلىٰ وَجْهِ الْأَرْضِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصىٰ کِتابُکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ ، وَالْهَوامِّ وَالطَّیْرِ وَالْبَهائِمِ وَالسِّباعِ ، حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبارَکاً فِیهِ کَما تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ ، وَکَما یَنْبَغِى لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَعِزِّ جَلالِکَ.

و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان، سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد آن‌چنان‌که پذیری، ای پروردگار ما و خشنود گردی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و بزرگی جلال توست.

پس «ده مرتبه» می‌گویى:

لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.

معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش تنها از آن اوست و اوست، لطیف و آگاه.

و نیز «ده مرتبه» می‌گویی:

لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ ، یُحْیِى وَیُمِیتُ ، وَیُمِیتُ وَیُحْیِى وَهُوَ حَیٌّ لَایَمُوتُ ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.

معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش از آن اوست، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌میراند و زنده می‌کند و او خود زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد، نیکی به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.

أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ.

(ده مرتبه)

آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم.

یَا اللّهُ یَا اللّهُ

(ده مرتبه)

اى خدا، اى خدا

یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ

(ده مرتبه)

اى بخشنده، اى بخشنده

یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ

(ده مرتبه)

اى مهربان، اى مهربان

یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ

(ده مرتبه)

ای پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

(ده مرتبه)

اى صاحب جلال و بزرگوارى

یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ

(ده مرتبه)

اى مهرورز و صاحب منت

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

(ده مرتبه)

اى زنده، اى پاینده

یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ

(ده مرتبه)

اى زنده، اى که شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست.

یَا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ

(ده مرتبه)

اى خدا، اى که شایسته پرستشى جز تو نیست.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

(ده مرتبه)

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

(ده مرتبه)

خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.

اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ

(ده مرتبه)

خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست.

آمِینَ آمِینَ

(ده مرتبه)

اجابت فرما، اجابت فرما

و «ده مرتبه» سوره

«توحید»

.

پس می‌گویی:

اللّٰهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَهِ ، وَأَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا ، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و خطاهایم، پس به من رحم کن، ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی.

و «ده مرتبه»:

لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلّا بِاللّٰهِ ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً.

جنبش و نیرویی نیست جز برآمده از سوی خدا، توکل نمودم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.