یاری یاران خاص امام زمان(عج)

برای پیروزی انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج الله) و کارگزاری آن حکومت و اداره کشور پهناور اسلام، در آن زمان، حضرت مهدی(عج الله) نیاز به مردانی کار کشته، نیرومند، مۆمن و دلسوز که شایستگی نیابت و لیاقت نمایندگی حضرت را داشته باشند، خواهند داشت. مردانی که در فراز و نشیب حوادث دوران غیبت تربیت یافته بودند، تا در زمان ظهور در خدمت مولا و سرورشان باشند. مردانی که در دوران غیبت حضرت، آمادگی کامل برای از خود گذشتن و ایثار را به دست آورده باشند.

شایان ذکر است که اصولاً طبق روایات یکی از فلسفه های مهم غیبت حضرت، همین آمادگی نیروهای ورزیده، بوده است.

در روایتی از محمد ابن مسلم آمده است، که امام باقر(علیه السلام) فرمودند: آیه «أَمَّن یُجیبُ المُضطَرَّ إذا دَعاهُ و یَکشِفُ السُوُء. ای کسی که دعای شخص مضطر را اجابت می کنی»(۱) درباره حضرت قائم(عج الله) نازل شده است.

جبرئیل(علیه السلام) بر روی ناودان کعبه به صورت پرنده ای سفید می نشیند و او اول مخلوق خداوند است که با آن حضرت بیعت می کند و بعد از او سیصد و سیزده نفر با او بیعت می کنند و هر کسی مسیرش نسبت به آن حضرت دور باشد، در همان ساعت نزد آن حضرت می رسد و هر کسی که مسیرش دور نباشد، در بستر خود ناپدید می شود و آن فرمایش امیرالمۆمنین(علیه السلام) است که فرمود: ناپدید شدگان در بسترهایشان، و فرمایش خداوند عزَّ و جلَّ است که فرمود: در خیر و نیکی ها از همدیگر پیشی بگیرید، هر کجا که باشید خداوند همه شما را دور هم گرد می آورد، فرمود: که خیرات ولایت ما، اهل بیت(علیهم السلام) است.(۲)

معنای یاری امام زمان(عج الله)

خداوند در قرآن کریم فرموده: «إن تنصروا الله ینصرکم و یثبّت أقدامکم؛ اگر خداوند را یاری کنید، او نیز شما را یاری کرده و گام‌هایتان را (در سلوک راه حق) ثابت و پایدار نگاه می‌دارد.»(۳)
وظیفه ما در مقابل این همه الطاف و عنایات که از ناحیه مقدس او به ما می‌رسد، شکرگزاری است و کمترین مرتبه شکر آن است که نعمت‌های ولی خود را در راه مخالفت با او به کار نبریم و موجبات خوشنودی او را فراهم آوریم و او را به هر شکل ممکن یاری دهیم، که این خود یاری خداست و همان چیزی است که خداوند در برابر آن، وعده نصرت به بندگانش را داده است

ممکن است این سۆال در ذهن کسی خطور کند که خداوند متعال که خود بی‌نیاز مطلق است و احتیاج و نیاز در ذات مقدس او راه ندارد و معقول و پذیرفتنی هم نیست؛ چگونه چنین درخواستی را از بندگان خود نموده است؟

یا در جای دیگر فرموده: «من ذالّذی یقرض الله قرضاً حسناً؛ کیست که به خداوند قرض نیکو بدهد.»(۴)

در پاسخ باید گفت: خداوند از شدت علاقه و محبتی که به اولیای خود دارد، یاری آنها را یاری خود، ظلم به آنها را ظلم به خود، احسان به آنها را احسان به خود فرض کرده و آنان را معیار و ملاک قرار داده تا بندگانش را بیازماید. پس هر کس که ادعای دوستی خدا را دارد، باید اولیای او را دوست بدارد، چنانکه در بسیاری از زیارات معصومین(علیهم السلام) آمده است:

«من أحبّکم فقد أحبّ الله و من أبغضکم فقد أبغض الله؛ کسی که شما را دوست بدارد، خدا را دوست داشته و هر که با شما دشمنی کند، خدا را دشمن داشته است.»(۵)

اگر کسی بخواهد خدا را یاری کند تا مشمول عنایات پروردگار و امدادهای غیبی او واقع شود، باید اولیای او را یاری کند و بدیهی است که سر سلسله اولیای الهی و محبوب ترین افراد در درگاه ربوبی، پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) او هستند و آنان سرچشمه همه برکات و واسطه همه فیوضات الهی می‌باشند و آنچه از طرف پروردگار به بندگانش احسان می‌شود به خاطر آنهاست.

و در زمان حاضر ولایت و خلافت به وجود مبارک حجت بن الحسن(عج الله) اختصاص دارد و اوست که واسطه میان خدا و خلق می‌باشد، به برکت وجود نازنین اوست که به همه موجودات روزی داده می شود و به وجود شریف اوست که زمین و آسمان پایدار مانده است.
اگر کسی بخواهد خدا را یاری کند تا مشمول عنایات پروردگار و امدادهای غیبی او واقع شود، باید اولیای او را یاری کند و بدیهی است که سر سلسله اولیای الهی و محبوب ترین افراد در درگاه ربوبی، پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) او هستند و آنان سرچشمه همه برکات و واسطه همه فیوضات الهی می‌باشند و آنچه از طرف پروردگار به بندگانش احسان می‌شود به خاطر آنهاست

پس وظیفه ما در مقابل این همه الطاف و عنایات که از ناحیه مقدس او به ما می‌رسد، شکرگزاری است و کمترین مرتبه شکر آن است که نعمت‌های ولی خود را در راه مخالفت با او به کار نبریم و موجبات خوشنودی او را فراهم آوریم و او را به هر شکل ممکن یاری دهیم، که این خود یاری خداست و همان چیزی است که خداوند در برابر آن، وعده نصرت به بندگانش را داده است.(۶)

یاری امام زمان(عج الله) با تقوا پیشه کردن نیز صورت می پذیرد. هرگاه مۆمنی به صفت تقوا آراسته گردید و آثار کمال از او ظاهر شد، امام(عج الله) به وجود او افتخار می‌کند و در حقیقت مایه زینت امام(عج الله) شده است. و علاوه بر این، دعا در تعجیل فرج آن حضرت(عج الله)، نوعی یاری ایشان است و بدیهی است که از شرایط استجابت دعا، تقوا است. پس دعا و طلب فرج آن حضرت(عج الله)، زمانی واقعاً یاری امام(عج الله) به حساب می‌آید که بنده، حقیقتاً دارای صفت تقوا باشد.

نتیجه

یاری دادن امام زمان(عج الله) یکی از توفیقاتی است که نصیب هر کسی نمی گردد. ولیکن با توجه به روایات و احادیث، دستیابی به این منصب کار مشکلی نخواهد بود. یعنی با رعایت یکسری از کارها و انجام ندادن برخی از اعمال نهی شده از جانب اهل بیت(علیهم السلام) خیلی راحت می توان به این مقام والا دست پیدا کرد. یکی از کارهایی که می تواند ما را به آقایمان نزدیک سازد، تقوا پیشه کردن است. عمل کردن به این کار شاید در ظاهر سخت و مشکل باشد ولی در باطن سهل الوصول است و راه رسیدن به آن، بزرگ شمردن مقام خداوند است. و در سایه تقواست که ما می توانیم اماممان را یاری برسانیم.

پی نوشت:

۱. سوره نمل، آیه۶۲.

۲. غیبت نعمانی، صفحه۵۳۷.

۳. سوره محمد، آیه۷.

۴. سوره بقره، آیه ۲۴۵.

۵. زیارت جامعه.

۶. شیوه‌های یاری قائم آل محمد، صفحه۱۱ و ۱۲.