امام جعفر صادق چند فرزند داشت؟
امام جعفر صادق (ع)، امام ششم ما شیعیان هستند. ایشان فرزند امام محمد باقر و پدر گرامی امام موسی کاظم (ع) هستند. امام جعفر صادق، بنیانگذار مکتب جعفری هستند و از ایشان با عنوان زنده نگه دارنده مکتب شیعه نام برده می شود.
در بیشتر منابع تاریخی عنوان شده است که امام جعفر صادق (ع) دارای ده فرزند بودند. اسامی این فرزندان عبارت است از اسماعیل، عبد اللّه، امّ فروه، امام موسى (علیه السّلام)، اسحاق، محمّد، عباس، على، اسماء و فاطمه.
در ادامه سرگذشت تعدادی از این فرزندان امام صادق را برای شما عزیزان بیان خواهیم نمود. با ما همراه باشید.
همسران حضرت
۱- فاطمه: دختر حضرت حسین بن علی علیه السلام
امام صادق علیه السلام از ایشان صاحب سه فرزند شد : اسماعیل، عبدالله و ام فروه
اسماعیل فرزند بزرگ آن حضرت بود و در زمان حیات حضرت از دنیا رفت. و عبدالله معروف به عبدالله افطح بعد از پدر مدعی خلافت و امامت شد و جمعی نیز امامت وی را پذیرفتند که آنان را فطحیه مینامند.
۲- حمیده خاتون:
او از مهاجرین مغرب و مادر امام موسی کاظم علیه السلام و محمد می باشد.
۳- چهار کنیز :
چهار فرزند دیگر آن حضرت عباس، علی، اسماء و فاطمه هر کدام از یکی از این کنیزها بوده اند.
سرگذشت تعدادی از فرزندان امام جعفر
۱- اسماعیل معروف به اعرج که بزرگترین فرزند وی است. اسماعیل در زمان حیات حضرت از دنیا رفت. حضرت صادق علیهالسلام در حزن فرزند جزع شدیدی نمود و اندوهی عظیم داشت. اسماعیل در کنار بقیع مدفون گردید. تا سال یکهزار و سیصد و پنجاه و پنج هجری آثار بقعه او به شکل چهار دیوار سیمانی موجود بود ولی چون در وسط شارع قرار گرفته بود به امر ملک ویران و با زمین یکسان گردید. گویند چند روزی از این حادثه نگذشته بود که ملک را با تیر کشتند. جالب اینجا است که پس از وفات حضرت صادق علیهالسلام عدهای از کجاندیشان به امامت اسماعیل پیوستند که آنان را اسماعیلیه میگویند. در حال حاضر تعدادشان بسیار اندک و اضافاتی بر عقیده اسماعیلیه افزودهاند که در اصول و فروع با مذاهب مشهور اسلامی دارای اختلافات خرافاتی بیشمار میباشد. سلسله سلاطین قاطمیه مغرب زمین که در ۲۷۴ سال سلطنت کردهاند از اولاد اسماعیل بن جعفر صادق بودهاند. روی همین اصل سلسله را نیز اسماعیلیه گویند و محمد فرزند همین اسماعیل در نزد هارونالرشید دربارهی عموی خود امام موسی بن جعفر سعایت کرد و هارون را به قتل حضرت تحریک کرد. خود محمد بن اسماعیل در نتیجه این سعایت به مرضی سخت گفتار شد و با وضع بدی از دنیا رفت.
۲- عبدالله بن افطح. وی همیشه با خواسته های پدر مخالفت میکرد. بعد از پدر مدعی خلافت و امامت شد و جمعی نیز امامت وی را پذیرفتند که آنان را فطحیه مینامند. بعدها چون مردم ضعف علمی و عملی وی را مشاهده کردند از او برگشته و به امامت موسی بن جعفر روی آوردند.
۳- اسحق بن جعفرصادق علیهالسلام شخص جلیلالقدر و اهل فضل و تقوی بود و احادیث بسیاری نقل کرده است و به امامت برادرش موسی علیهالسلام قائل بود و در عریض – قریهای است در نزدیکی مدینه – به دنیا آمد. این طور پیدا است که از هر کسی دیگر شباهت به حضرت رسول بیشتر بوده است. این مرد ارزشمند همسر گرامی حضرت علیا مخدره نفیسه دختر امیرحسن ابن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب علیهالسلام بوده و در مصر مدفون است. کرامات بیحد و حصر از این والاگهر مشاهده شده است و جناب اسحق جد سادات بنیال زهرا است.
۴- محمد دیباج بن جعفرصادق علیهالسلام. این شخص والا از سخیترین و شجاعترین مردمان عصر خود بود و در تمام سال یک روز در میان روزهدار بود. در سال یکصد و نود و نه به مأمون عباسی به خاطر ظلمها و حقکشیهای وی خروج کرد و مأمون نیز یکی از سرداران سپاه خود به نام عیسی جلودی را با لشکری مجهز به جنگ وی فرستاد. در این جنگ سپاهیانش را فراری دادند و خود ایشان را نیز دستگیر کردند. وقتی که به مرز خراسان رسیدند در محلی به نام «فرقان چاپی» که امروزه معروف به لطفآباد است دار فانی را وداع گفت. عدهای از محققین نوشتهاند که در تاریخ قراینی پیدا است که رحلت وی با امر طبیعی نبوده است. در لطفآباد گنبد و بارگاه و صحن سرای زیبای دلافروز دارد که مورد توجه خاص و عام بوده و از اطراف و اکناف همیشه مسلمانان بسیاری به زیارت آن مرقد شریف با هدایا و نذورات روی میآورند و تا به حال عظمت و کرامات بیشماری از آن تربت مقدس نقل و مشاهده شده است و نگارنده در زمانی که مجاور آستان بوسی حضرت علی بن موسی علیهالسلام افتخار داشتم این مرقد شریف را زیارت کردم. حضرت محمد بن جعفر علیهالسلام به قدری زیبا و صبیح المنظر بوده است که ملقب به «دیباج» معرب دیبا (ابریشم) گردید. نسب شجره سلسله جلیله السادات آل دیباج به حضرت میرسد. تا امروز از آن خاندان شریف رجال علم و دانشمندان رشید بسیار در تاریخ ذکر شده است.
۵- عباس بن جعفرصادق علیهالسلام است که سید جلیلالقدر و دانشمند و فاضلی بوده است.
۶- علی بن جعفر علیهالسلام شخص کثیر الفضل و پرهیزگار و صاحب عقیده صادق بود. این بزرگوار تحت تربیت برادرش حضرت موسی بن جعفر علیهالسلام به مقامات عالی علمی و عملی نایل شد. وی تا زمان حضرت امام علیالنقی علیهالسلام میزیست. وی کتابی معروف به نام مسایل جعفریات دارد که در نزد علمای امامیه دارای اعتبار و ارزش خاصی است. مدفن این بزرگوار را در چند محل گفتهاند. برخی نوشتهاند که در عریض نزدیکی مدینه مدفون است. همچنین در جنوب شرقی بیرون شهر قم گنبد و بارگاه و صحن و سرای زیبایی وجود دارد که محل توجه عموم زایرین میباشد که در میان عامه موسوم به مدفن علی بن جعفر است. همین مرقد مزین به کاشیهای باستانی پرقیمتی بود که در زمان سلطنت پهلوی شبانه مورد دستبرد سارقین قرار گرفت. پس از کشتن خادم آن کاشیها را به غارت بردند. در زمان دولت طاغوتی هیچ مقبره و ابنیه باستانی از این دستبردها سالم نماند و تمام گنجینههای تاریخی ایران را با دست خود در تحت اختیار اجانب گذاشتند و از آن مرقد شریف کرامات زیادی ظاهر شده است. از جمله کراماتی که خود شاهد آن بودهام، قضیه شگفتآوری است که در اینجا به طور اختصار به ذکر آن میپردازم. در زمستان سال ۱۳۷۵ قمری بود که عدهای از فضلای محترم حوزه علمیه قم به قصد زیارت آل قبر شریف وارد حرم شدند. یکی از آقایان محترم به قصد مزاح و شوخی از شبکه مرقد با کاغذ لوله شدهای که در دست داشت میخواست از آن پولهایی که زوار به قصد هدیه و نذر روی مرقد ریخته بودند بردارد. ولی بعد از چند لحظه ناگهان فریادی زد که همه را به خود جلب کرد. زنبوری بزرگ همچنان دست وی را گزیده بود که جای گزیدگی همانند کوزه کوچکی باد کرده بود و این امر عجیب باعث حیرت همه حاضرین شد؛ زیرا در آن موقع از سال هیچ زنبوری از لانه خود خارج نمیشود. به علاوه در علم جانورشناسی گفتهاند که در فصل سرد زمستان این گونه حیوانات طبیعتا قدرت گزیدن ندارند، و سمهایی که دارند بیاثر است. آری هر کس که قصد اهانت به اولیاء الله را داشته باشد اینچنین به سزای اعمال خود میرسد هر چند که به قصد مزاح باشد.
۷-موسی بن جعفر بزرگوارترین فرزند حضرت صادق ـ علیهالسلام ـ بود و قدر و عظمتش از همه بیشتر و شهرت عمومی داشت و در عصر آن حضرت به سخاوت و کرامت او نبود و از همه مردم پارساتر و پرهیزکارتر و داناتر بود.